بیست و پنج سال پیش بود که تصمیم گرفتیم علاوه بر نمایشگاه‌های داخلی در نمایشگاه‌های خارج از کشور نیز حضوری فعال داشته باشیم. در ابتدا حضور در نمایشگاه‌های خارجی کاری سخت به نظر می‌رسید اما سختی کار فقط ارتباط گرفتن با آنها و فراهم کردن مقدمات سفر بود.
جایگاه مطبوعات آنچنان در نمایشگاه‌های خارجی قابل احترام بود که به راحتی می‌توانستیم در نمایشگاه حضور یابیم. نمایشگاه‌های مختلف بنا بر این که چه هدفی را دنبال می‌کردند امکانات مختلفی را در اختیار مطبوعات قرار می‌دهند.
آخرین نمایشگاه خارجی که در آن حضور داشتیم دقیقا قبل از نمایشگاه قم شوز و در تاریخ 23 تا 26 دی ماه در گاردا ایتالیا برگزار شد.
امسال با توجه به هزینه‌های بالای سفر به خارج از کشور و همچنین نزدیکی این نمایشگاه با نمایشگاه قم شوز تصمیم نداشتیم که در این نمایشگاه شرکت کنیم اما اصرار و پیگیری مسئولین نمایشگاه اکسپو ریوا شو سبب شد تا در نمایشگاه حضور داشته باشیم.
طبق روال هر دوره از نمایشگاه اکسپو ریوا شو، جایگاه ویژه‌ای برای مطبوعات و رسانه‌ها در نظر گرفته شده بود که خبرنگاران و اصحاب رسانه می‌توانستند از امکانات رایگان آن از جمله هتل، ترانسپورت، بازدید، حضور در کنفرانس‌ها، اینترنت و پذیرایی رایگان در مدت زمان برگزاری نمایشگاه بهره‌مند شوند. در این بخش خبرنگاران می‌توانند با یکدیگر تبادل نظر کنند، خبرهای خود را تهیه کنند، استراحت کنند و پذیرایی شوند و دوباره به محیط نمایشگاه باز گردند.
در این دوره از نمایشگاه اکسپو ریوا شو و کیف گاردا اما بسیار شگفت زده شدیم. این دوره از نمایشگاه صدمین دوره از برگزاری نمایشگاه و پنجاهمین سال برگزاری آن بود که مراسم ویژه‌ای برای آن تدارک دیده بودند.
در این جشن صدمین دوره از رسانه‌ها به طور خاص تقدیر و قدردانی شد. مدیران نمایشگاه در این پنجاه سال به این موضوع پی برده‌اند که مطبوعات و رسانه‌های تخصصی چه نقشی در برپایی و حیات یک نمایشگاه دارند و می‌توانند در بقای آن تاثیر گذار باشند. لوح تقدیری که در این دوره از نمایشگاه گرفتیم برایمان بسیار با ارزش بود نه به دلیل ارزش مادی بلکه به این دلیل که در تمام سال‌هایی که در نمایشگاه شرکت کردیم و حضور داشتیم زحمات ما دیده شد و در نهایت احترام از شغل و جایگاهمان قدردانی گردید.
ساعات اولیه بامداد 26 دی ماه خودمان را به تهران رساندیم تا در نمایشگاه قم شوز شرکت کنیم و نمایشگاه خودمان را که قرار بود در سطح ملی و بین‌المللی برگزار شود و برگزارکنندگان آن زحمات زیادی برای برگزاری آن کشیده بودند را از دست ندهیم.
با تمام خستگی راه و با وجود این که همکارمان همان روز پدرش را از دست داده بود راهی نمایشگاه شدیم. انتظار این همه شلوغی، جمعیت و بازدیدکننده را از قبل داشتیم. می‌دانستیم با توجه به تبلیغات، عملکرد بسیار مثبت برگزار کنندگان نمایشگاه و بازخوردی که نمایشگاه قم‌شوز سال گذشته داشت، این دوره از نمایشگاه با استقبال بسیار خوبی روبرو خواهد شد.
وارد نمایشگاه شدیم و به دنبال غرفه که هنوز نمی‌دانستیم کجا قرار بود مستقر شویم به راه افتادیم. بعد از مدتی گشت و گذار و پرس و جو محل استقرارمان را پیدا کردیم. غرفه کوچکی در ابتدای ورود به سرویس بهداشتی!
طبق قولی که به ما داده بودند بسیار سورپرایز شدیم. باورمان نمی‌شد. تمام دفعاتی که از نمایشگاه مترکس تا قم‌شوز این مسیر را رفتیم و برگشتیم در ذهنمان مرور شد.
تمام مصاحبه‌ها و گزارش‌ها. تمام گفت و گوها در مورد نمایشگاه قم‌شوز:
سفر به کشورهای مختلف برای شناسایی بازارهای جدید.
دعوت تجار خارجی به صورت ویژه و پرداخت تمام هزینه برای اعتمادسازی و شناساندن صنعت کفش ایران – قم.
رزرو هتل اسپیناس تهران.
ارسال دعوتنامه‌های بازدید توسط پست به کل ایران.
تبلیغات در نمایشگاه قاضی انتپ.
- چاپ کارت‌های دعوت به زبان‌های مختلف.
و ده‌ها اقدام دیگر که به نوبه خود برایمان جزو افتخاراتی بود که یک نمایشگاه داخلی تا این اندازه اصولی و مقتدرانه برای برگزاری نمایشگاه انجام داده است.
اما چرا به یک نکته در این میان هرگز فکر نکرده بودیم؟ چرا هیچ نمایشگاهی در ایران هرگز از یک رسانه تخصصی خارجی دعوت نکرده تا در نمایشگاه حضور داشته باشد؟ چرا برگزارکنندگان نمایشگاه قم‌شوز به طور مثال هزینه سفر و اقامت یک تاجر هندی یا آفریقایی را متقبل می‌شوند اما این هزینه را برای خبرنگار خارجی برعهده نمی‌گیرد؟ چرا دوستان خبرنگارمان از ایتالیا، اسپانیا، فرانسه، هند، ترکیه و … در این نمایشگاه حضور ندارند؟ آیا برای بین‌المللی شدن نمایشگاه احتیاجی به آنها نیست؟ علم بهتر است یا ثروت؟!
نگاهی به غرفه خودمان انداختم. جواب تمام سئوالاتم را خودم به خودم دادم. بعد از این همه سال و تلاش در صنعت خودمان در کشور خودمان این گونه سورپرایز می‌شویم با این اوصاف چگونه می‌شود خبرنگاران دیگر را دعوت کرد.
این موضوع برایمان قابل درک است که در نمایشگاه قم شوز تقاضا بسیار بیشتر از عرضه بود و فضا به میزان کافی در اختیار نبود تا به هر نشریه غرفه‌ای اختصاص داده شود اما این دلیل موجهی نیست.
در نمایشگاه‌هایی که با محدودیت مواجه هستند به خصوص نمایشگاه‌های کفش، قسمتی را مانند ستاد برگزاری برای مطبوعات در نظر می‌گیرند که همه خبرنگاران می‌توانند از آن استفاده کنند چرا که از الزامات یک نمایشگاه در نظر گرفتن مکانی اختصاصی برای مطبوعات و خبرنگاران با تمام امکانات است.
اگر نمایشگاه گاردا صدمین دوره خود را در 50 سالگی جشن می‌گیرد یکی از دلایلش این است که برای رسانه و خبرنگاران تخصصی که برای شناسایی نمایشگاه فعالیت می‌کنند ارزش و احترام قائل است و تاثیر آن را در بلند مدت می‌داند.
امیدواریم که نمایشگاه‌های ما نیز به این درجه از بلوغ برسند که به زودی شاهد دیدار دوستان خبرنگارمان در ایران باشیم.
