آثار کارل لاگرفلد از جمله آثار کلاسیک شهری به حساب می‌آیند. احتمالا تماس او با تنوع فرهنگی اروپا منجر به ایجاد هویتی عاری از مرز برای کارهای او شده، هویتی مدرن و چند وجهی که بر تک تک کارهای او تاثیر گذاشته است.
کار او با طراحی کتی آغاز شد که هفده سالگی برای یک مسابقه مد فرستاد و برنده گردید سپس بال ماین مسئولیت تولید طراحی او را پذیرفت و کارل جوان را در کارگاه خود استخدام کرد. او چندی بعد، در حالی که فقط بیست سال داشت، مدیر هنری پاتو شد.
دهه 60 دوره شتاب عظیم در آهنگ پیشرفت مد بود. بازار مد رونق گرفت و کارل به صورت طراحی مستقل، سفر به دور اروپا را آغاز کرد، ابتدا برای خواهران فندی و سپس برای کلوئه کار کرد و در نهایت برند خود (کارل لاگرفلد) را ارائه داد. در 1983 رابطه‌ای طولانی و احساسی را با شنل آغاز کرد. اما روح بی قرار طراح او را واداشت که وارد حوزه‌های دیگر شود. در 1987 عکاسی مجموعه‌های خود را آغاز کرد که منجر به کارهای هنری اصلی و بی‌نقص شد. همزمان همکاری با برخی مجلات بسیار معتبر جهان را آغاز کرد. در 1999 برند جدید (گالری لاگرفلد) را ایجاد کرد و همزمان خود را در یکی از کارهایی که بدان علاقمند بود یعنی کتاب غرق کرد و یک انتشاراتی تاسیس کرد.
در 2004 این روح نا آرام او را واداشت تا مجموعه‌ای از سی طراحی برای اچ. اند ام، غول دنیای لباس آماده کند که با شعار تبلیغاتی«کارل لاگرفلد برای اچ.اند.ام» موفقیت عظیمی به دست آورد و سرآغاز این نوع همکاری‌ها شد.
چه چیزی الهام بخش شماست؟
الهام‌گیری که نقطه مقابل بازاریابی است، معممولا و عمدتا صبح زود به سراغ من می‌آید. وقتی بچه بودم، به من می‌گفتند «اگر صبح زود بیدار نشوی هیچ چیز نخواهی شد» امروزه مردم به این حرف می‌خندند اما من واقعا هفت صبح از خواب بلند می‌شوم هر چند که هیچ وقت زودتر از ساعت دو بامداد به رختخواب نمی‌روم. قوانینی برای الهام وجود ندارد. آدم باید چشم‌هایش را باز نگه دارد و از آنچه می‌بیند خوشش بیاید و به چیزها نگاه کیفی داشته باشد. حتی موقعی که از عرض خیابان می‌گذرد.
رویای شما به عنوان طراح چیست؟
کارکردن در دنیای مد، عکاسی، کتاب برای من مثل تحقق رویاهایی کودکی‌ام بود که می‌خواستم نقاش چهره نگار شوم، فقط کمی دیرتر از انتظار. عکاسی نیز مل طراحی، ویژه یگانه و تکرار ناشدنی است. در طراحی لباس، من گروه تماشاچی منتقد ندارم. من هستم که خط می دهم ولی در مورد لباس، توصیه‌های صد در صدی و قاطع برای تمام زمان‌ها ارائه نمی‌دهم. من اخلاق گرا نیستم و ادعا نمی کنم که می خواهم جامعه را از طریق مد و لباس بهبود بخشم.
مهم ترین دستاورد کاری شما چه بوده است؟
بزرگترین دستاورد من مجموعه بعدی من است. من به موفقیت فکر نمی کنم. آنچه مرا خشنود می کند کار من و شیوه انجام آن است. آنچه برای من جالب است روش انجام کارهاست. نه پایان آنها. ما باید سرنوشت خود را دوباره بسازیم.
ترندها چقدر اهمیت دارند؟
ترندها رفته رفته کمرنگ می‌شوند و من هرگز سعی نکرده‌ام با گرایشی خاص عمل کنم برای ادامه بقا انسان نیاز دارد پیرو گرایش و روال خود باشد. همه می‌دانیم که مد و لباس امروز چگونه است ولی پس فردا را هیچ کس خبر ندارد.
مد و لباس همواره منعکس کننده دوره خاصی بوده است. مدر در قرن بیست و یک چه چیزی را منعکس می کند؟
امروز نوعی باز بودن وجود دارد. خیلی مشهود است و شاید هم زیاده از حد خود نمایی می کند خودم هم همینطور، ولی خنده دار هم است. اینطور نیست؟ خنده دار است چون من در میان این همه مردم دوام آورده ام. احساس خیلی عجیبی است. ولی من هیچ حس زمان ندارم در فضایی بی زمان شناورم.
نویسنده: فائزه حجازی
