در گفت و گو با امیر دیانی مرور شد: داستان سلولز و فیبر در صنعت کفش ایران
سلولز یکی از مواد اولیه در صنعت کفش است که در ایران چندان تولید نمی‌شود، چراکه شرایط تولید آن در داخل کشور چندان مهیا نیست، بنابراین چندین سال است که عمده نیاز این محصول به کشور وارد می‌شود.
امیر دیانی مدیر عامل شرکت ایتالیامد یکی از واردکنندگان سلولز به کشور است. دیانی کار خود را در زمینه مواد اولیه کیف و کفش از سال 1390 آغاز کرده است. پیش از آن در کار برق بوده. از طریق کار برق به این حوزه رسیده است.
امیر دیانی در گفت و گو با مجله اخبار صنعت چرم و کفش عنوان کرد: سرمایه محدودی در کار داشتم و با مغازه کوچکی در باغ سپهسالار کار خود را آغاز کردم. سپس حدود یکی دو سال با یکی از همسایگان که عمده‌فروش بود کار را ادامه دادم. بعدها یکی از دوستان ما سلولز وارد و عنوان کرد که نمایندگی تکسون آلمان را گرفته و به من پیشنهاد همکاری داد. تا اینکه محصولات شرکت تکسون را وارد کشور کند حدود 2 سال طول کشید. در آن زمان، آلمان جنس به ایران نمی‌فروخت نماینده ترکیه‌ای شرکت تکسون به صورت غیرمستقیم تعداد محدودی با قیمت های بالا به ایران می‌فروخت. پس از دو سال شروع به فروش محصولات تکسون آلمان کردیم. تکسون یک برند برای ورق سلولزی است و حتی تعرفه آن سلولزی است.
ماجرای واردات سلولز به ایران از تکسون آلمان تا یک شرکت فنلاندی
دیانی در ادامه خاطرنشان کرد: سپس با کمبود فیبر روبرو شدیم که از اسپانیا آن را وارد کردیم، در آن زمان، به این موضوع آشنایی نداشتیم که چه برندی از فیبر بهتر است. فیبر را در شاسی کفش می‌گذارند که اگر فیبر در قسمت پاشنه در رو و پشت کفی قرار نگیرد، پاشنه می‌چرخد و باعث چرخش مچ پا در کفش‌های پاشنه بلند و حتی آسیب جدی در پا می‌شود.
وی در ادامه افزود: هر اندازه پیش رفتیم متوجه شدیم، سلولز، تراکم، لاتکس و فیبر چیست و فیبر خوب و بد چه خصوصیتی دارند که پس از تحقیق فهمیدم که یک برند اتریشی از همه بهتر است و نخستین سازنده آن نیز خود این شرکت بوده است. فیبر صددرصد بازیافت دارد و نوعی کاغذ است که آن را فرآوری می‌کنند. هر اندازه فیبر۲ جنس بهتری داشته باشد، جنس آن زبرتر خواهد شد و اگر صاف باشد، به این معنی است که تراکم آن پایین‌تر است و فناوری آن خوب نبوده است. در مقابل هر اندازه فیبر۱ که رو قرار می‌گیرد، صاف‌تر باشد، نشان‌دهنده کیفیت بالای آن است. فیبرها نیز رنگ‌بندی دارند، رنگ سبز پایین‌ترین، رنگ مشکی متوسط و رنگ قرمز بهترین است. ما تمام گریدها را وارد می‌کنیم. در زمینه سلولز نیز تکسون آلمان دو گرید آن را وارد می‌کنیم.
دیانی در ادامه یادآور شد: یکی از مدیران اصلی شرکت تکسون عنوان کرد که ۳۰ درصد تکسون ایران برای آقای ایروانی است. نخستین شعبه تکسون در ایتالیا بود و از ایتالیا رشد کرد و به آلمان رسید که ۳۰ درصد آقای ایروانی در آن سهام دارد و اگر نمایندگی آن را به ایران داده‌اند، در حقیقت به‌واسطه آقای ایروانی است. بعد از ایرونی آقای ربانی آن را وارد می‌کرد. در این میان سلولز فنلاند باب شد که آقای ربانی تکسون آلمان را رها می‌کند و به یکباره فین‌تکس فنلاند رواج پیدا کرد. فرد دیگری تکسون آلمان را دوباره وارد می‌کند. حال چه اتفاقی افتاد که فین‌تکس از بین رفت، یک نفر در ایران پیدا شد که بدون اجازه رئیس کارخانه برند وی را ثبت کرد، رئیس کارخانه فنلاند متوجه شد که برند او که در اروپا و آسیا ثبت شده، بدون اجازه او ثبت شده است.
حال کسی که فین‌تکس را وارد می‌کرد، دچار محدودیت شد و کارخانه‌دار دیگر اجازه ورود آن را به ایران نداد. دوباره تجار تکسون آلمان را وارد کردند که البته یک نفر آن را از ترکیه خریداری می‌کرد. پس از آن ما به صورت مستقیم از آلمان آن را وارد کردیم. من سفیر ایران در آلمان را نزد مدیر شرکت تکسون فرستادم و طی مذاکره‌هایی که انجام دادیم عنوان کردم که مجموع نیاز تجار ایران به سلولز حدود ۲۰ کانتیر است.
پس از مدتی احساس کردیم که به سلولز قوی‌تری نیاز داریم، محصول آلمان در عین حالی که انعطاف‌پذیر است، اما نرم است در مقابل محصول فنلاند برعکس انعطاف کمتری دارد، ولی سفت و محکم است. هر یک فناوری‌های خاص خودش را دارد. با فنلاند مکاتبه کرده و آنها عنوان کردند که با توجه به اینکه برند ما را در ایران ثبت کردند چه مستقیم و چه غیرمستقیم و حتی از طریق ترکیه به ایران فروش نداریم. نزد کسی که این برند را ثبت کرده بود رفتیم و گفتیم که این برند را بفروشد که عنوان کرد برای ثبت این برند ۴۰ میلیارد تومان هزینه کرده است. ما مجدد با فنلاندی‌ها مکاتبه کردیم که مردم ایران مقصر نیستند و پیشنهاد دادیم و آنها با شرط و شروط پذیرفتند که به ما کالا بفروشند و من یک پارت آوردم، آنها عنوان کردند که باید چاپ را تغییر بدهیم و سه هزار یورو دادیم که چاپ را عوض کنند که فین‌تکس را تبدیل به فاین‌تکس کردیم و یک عدد ۴۵۸ هم کنار آن گذاشتیم و تداخل با فین‌تکس ثبت‌شده وی نداشته باشیم. دوباره سه هزار یورو دیگر دادیم که باز برند را تغییر بدهیم و از آنجا که برند ایتاتکس را ثبت کرده بودیم آن را پذیرفتند. من خواهش کردم که تاکنون با این ایتاتکس از فنلاند کالایی نیامده است، بنابراین پشت آن را ساخت فنلاند بزنید. چراکه رقبا اجازه فعالیت به ما نمی‌دهند که آنها هم قبول کردند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: چون رقبای تکسون محدود هستند رابطه بدی میان ما نیست و کسی که کارشکنی و حرف و حدیث ایجاد می‌کند معمولا یک نفر است.
تفاوت اشتروبل با سلولز
دیانی همچنین با اشاره به تفاوت اشتروبل و سلولز عنوان کرد: تکسون آلمان هم سلولز و هم اشتروبل تولید می‌کند. تکسون ۱۵۰ کالا دارد که حتی مارک پشت کمربندهای ما هم توسط تکسون تولید می‌شود. تفاوت اشتروبل و سلولز آن است که اشتروبل منسوج بافته‌نشده پارچه‌ای است و به نوعی نخ است اما سلولز از درخت است. اشتروبل برای کفش‌های کتانی و اسپرت مصرف می‌شود. سلولز کار دیگری با کفش می‌کند و کفش‌هایی که باید فیبر زیر و روی آن قرار بگیرد یا کفش‌هایی که پاشنه آن نباید اشتروبل در آن بنشیند. سلولز انعطاف و حالت فنریت دارد. اگر آن را پرس و زیر فشار سنگین برای فرم پذیری بگذاریم به یک و نیم میلیمتر و بعد به دو میلیمتر تبدیل می‌شود. اشتروبل خوراک کفی‌های صاف مانند کتانی است، اگر اشتروبل را شستشو دهید، هیچ اتفاقی برای آن نمی‌افتد، اما اگر سلولز باشد، از بین می‌رود. البته تکسون آلمان ضد آب است، اما صد درصد نیست.
وی در ادامه یادآور شد: تکسون اولین برندی است که سلولز را ساخت که فناوری آن بسیار بهداشتی است. این شرکت در کنار رودخانه‌ای است که آب رودخانه را تصفیه می‌کند و با آن تکسون می‌سازد. آب تصفیه شده دوباره به رودخانه بازمی‌گردد. این کارخانه بسیار بهداشتی است و آب آن از آب خوردن تمیزتر است.
چین سلولز مرغوب ندارد
دیانی با اشاره به این موضوع که چین سلولز ندارد و محصول آن بازیافتی و مقوا است، گفت: با این وجود چین اگر سلولزی مشابه آلمان یا فنلاند تولید کند و اگر آلمان آن را ۴ یورو بفروشد چین مجبور است آن را ۱۰ یورو بفروشد. چین مجوز قطع درخت ندارد و نمی‌توانند درخت قطع کنند. خود آلمان هم از فنلاند سلولز می‌خرند. البته در اروپا چون درخت فراوان است، به راحتی این محصول را می‌توانند بسازنند. درخت خودرو که محصولی ندارد و ریشه بسیاری دارد در فنلاند بسیار است که برای این محصول مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ این در حالی است که چین درخت ندارد. هنوز که محصول فنلاند را نیاورده بودیم، شایعه کرده بودند که محصول ما چینی است. ما حتی ساخت آلمان را پشت آنها زدیم اما باز عنوان کردند که ساخت آلمان فیک روی آنها خورده است، مگر ما چقدر توان داریم که ۱۶ هزار ورق را ساخت آلمان بزنیم. حتی شبیه به فیبر اروپا نیز در چین تولید نمی‌شود. البته یکی از همکاران سلولز از چین وارد می‌کند اما به کیفیت تکسون نمی‌رسد.
وی در ادامه توضیح داد: شرکت آلمان ممکن است ۳۰ درصد بازیافت و ۷۰ درصد سلولز خام در آن بریزید. صد درصد سلولز را نمی‌توان به کار گرفت، چراکه جنس شل شده و محکم نمی‌شود. اینک بازیافت از کجا می‌آید؟ آمریکای شمالی میوه زیاد استفاده می‌کنند و از آنجا که بسته‌بندی میوه را یکبار مجاز به مصرف نیستند، پس از یکبار مصرف، آنها را بسته‌بندی می‌کنند و برای این کارخانه می‌فرستند و آنها نیز این بسته‌ها را فراوری کرده و سلولز خالص هم به آن اضافه می‌کند، اما چین تمام سلولز را با بازیافت تولید می‌کند یا نسبت آن ۹۰ به ۱۰ است. البته یکی از دوستان ما سلولز از چین وارد می‌کند که می‌توان از ۱۰ نمره ۵ به آن داد.
سلولزسازی در ایران بسیار ضعیف است
وی در پاسخ به این پرسش که در ایران کارخانه سلولزسازی داریم، گفت: سلولز در ایران نمی‌تواند تولید شود، چراکه به رطوبت بالا نیاز دارد که اگر به شمال برویم، آب مورد نیاز را نداریم. مواد اولیه آن صد درصد وارداتی است. در آلمان لاتکس‌های سلولز را خود شرکت آلمانی تولید می‌کند و دستگاه‌هایشان متعلق به خود آنهاست.
در ایران سلولز، لاتکس و مواد اولیه نداریم. اگر سلولز هم بسازیم، یک درصد هم شبیه به سلولز آلمان و فنلاند نمی‌شود. به خاطر اینکه تخصص نداریم. ۶ سال پیش یک نفر با شانه تخم‌مرغ و مواد بازیافتی سلولز تولید کرد، اما این‌گونه تولیدات صددرصد بازیافت سمی است که می‌تواند سبب قارچ پا شود. سلولز ایرانی را در چای حل کنید، حل می‌شود اما سلولز آلمانی حل نمی‌شود. چند سال پیش یک نفر دستگاه سلولزسازی را از چین وارد کرد، چینی که خودش در ساخت سلولز موفق نیست که هم‌اکنون به مدت ۱۵ سال است که آن دستگاه را وارد کرده و حدود چند سالی است که آن را راه‌اندازی کرده است که پس از مشورت‌های بسیاری، سلولز آن ۱۰ درصد شبیه جنس چینی شده است، درحالی‌که ۲۰ درصد از خارجی هم گران‌تر می‌دهد. اگر انحصار در دست چنین شرکتی بیفتد، به ضرر تولیدکنندگان خواهد بود. قرار است که به وزارت صمت برویم و توضیحاتی جامع در مورد سلولز و نوع ساختار و کاربرد کامل آن دهیم و از روند وارداتش دفاع کنیم.
وی افزود: گمرک مو را از ماست بیرون می‌کشد و تخصصی کار می‌کند و اجازه نمی‌دهد که جنس چینی را مارک فنلاندی بزنیم و وارد کنیم. همچنین اگر جنس ما خراب باشد، می‌توانند از ما شکایت کنند.
این فعال حوزه سلولز همچنین در پاسخ به این پرسش که ایتالیا مد چه زمانی متولد شد، گفت: ما یک شریک داشتیم که نام ایتالیا مد را برای بنکداری کفش انتخاب کرد. زمانی که در سلولز شراکت کردم، نام آن را مواد اولیه ایتالیامد گذاشتم و لوگوی آن را هم ساختم. به دلیل اسم ایتالیا مد به ما اعتراض کردند، درحالی‌که فروشگاهی با این عنوان برای مواد اولیه کفش در ایران وجود ندارد. شرکت ایتالیامد و برندهای زیر مجموعه ایتاتکس، ایتابل، ایتالدر، ایتایارن، ایتافایبر، برای کلیه مواد اولیه کیف،کفش و صنایع وابسته را در سال دی ماه سال ۱۳۹۹ ثبت قانونی کردم و هرگونه استفاده از برندهای ثبت شده پیگرد قانونی دارد.
سخن آخر
دیانی در پایان خاطرنشان کرد: ما کار خود را انجام می‌دهیم و کسی را تخریب نمی‌کنیم. همین که شرکت های بسیار معتبر اروپایی به ما نمایندگی مستقیم می‌دهندخوشحالیم . فرهنگ ما ۲۵۰۰ ساله است. هر ایرانی با هر اقدام اشتباه خود، می‌تواند این فرهنگ را زیر سوال ببرد. ضمنا هیچ کس نمی‌تواند اجناس چینی وارد کند و به اسم کالای اروپایی بفروشد. زیرا تفاوت جنس چینی و اروپایی روشن و قابل تشخیص است و اخیرا دیده شده که برخی محصولات متفرقه کارخانه‌های ورشکسته را به اسم محصولات شرکت تکسون می‌فروشند. از این طریق به تولیدکنندگان عزیز اعلام می‌کنم توجه داشته باشند شرکت تکسون ورق‌های خود را فقط و فقط با نام خود برند تکسون چاپ می‌کند و هر برند دیگری که چاپ لگو تکسون روی آن نیست جزء محصولات شرکت تکسون محسوب نشده و تقلبی است و ایتاتکس در واقع یکی از چاپ‌های قدیمی شرکت فنلاندی است که پشت ورق‌های هر دو کشور اسم کشور سازنده چاپ شده است.
امیدوارم تا به امروز توانسته باشیم بهترین‌ها را در مورد محصولاتی که به کشور وارد می‌کنیم به مشتریان عزیز ارائه و خدمات خوبی ارائه داده باشیم و برخی دست از تخریب دیگران بردارند زیرا همه از پس هم برمی‌آئیم و بهتر است فضا دوستانه باشد و من به این موضوع امیدوارم.
