کفش‌هایی که متناسب نیستند یا حمایت خوبی از پا ندارند، می‌توانند نه تنها در پاها بلکه در کل بدن، درد و عوارض بیشمار دیگری ایجاد کنند.
به گزارش اخبار صنعت چرم و کفش به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، پاهای انسان در نقش ستون های ساختمان بدن، وظیفه تحمل بار کل بدن را به عهده دارند. کفشی که روزانه استفاده می‌کنیم از پاها محافظت کرده و به راحتی وزن بدن را حمایت می‌کند. بنابراین کفش‌هایی که متناسب نیستند یا حمایت خوبی از پا ندارند، می‌توانند نه تنها در پاها بلکه در کل بدن، درد و عوارض بیشمار دیگری ایجاد کنند. بنابراین شناخت انواع کفش نامناسب و دانستن عوارض و مضرات آنها همچنین اطلاع از ویژگیهای کفش طبی مناسب می تواند در حفظ سلامت و ساختار بدن و کیفیت زندگی ما تاثیرگذار باشد.
انواع کفش‌های نامناسب
کفش‌هایی با پاشنه صاف
کفش‌هایی مانند کفش‌های باله، صندل‌ها یا کفش‌های اسکیت‌برد، حمایت کمی را برای قوس کف پا فراهم می‌کنند. استفاده طولانی مدت از این نوع کفش‌ها می‌تواند باعث ایجاد درد و مشکلات جدی شود که تمام بدن را درگیر می‌کند.
هنگامی که کفش‌ها نمی‌توانند فشار وارد بر قوس پاها را به مقدار کافی پخش کنند، تاندون‌ها، عضلات و مفاصل باید این نقص را جبران کنند. این مسئله منجر به درد، جراحت و عوارضی در پا می‌شود که می‌تواند تا نواحی فوقانی پاها و کمر کشیده شود و مشکلاتی را برای تعادل و حالت بدن ایجاد کند.
کفش‌هایی با سایز نامناسب
برخلاف چیزی که کارخانجات سازنده کفش بیان می‌کنند، کفشی با عنوان «یک سایز مناسب همه» وجود ندارد. پاها از نظر طول، عرض و ارتفاع متفاوت هستند. بنابراین پیدا کردن یک کفش مناسب، چیزی فراتر از انتخاب یک جفت کفش با سایز مناسب است. ممکن است دو نفر کفش سایز ۹ را بپوشند، اما پای آنها به طور قابل توجهی از نظر پهنا با هم متفاوت باشد. کفشی که ممکن است برای یک شخص راحت باشد، برای دیگری، درد و ناراحتی ایجاد می‌کند.
کفش ورزشی نامناسب
برای ورزش کردن پوشیدن کفش مناسب ضروری است. وزن و فشاری که پاها بطور طبیعی تحمل می‌کنند، در طول فعالیت‌هایی مانند دویدن یا وزنه برداری بطور تصاعدی چند برابر می‌شود. متاسفانه، تقریباً تمامی افراد در باشگاه ورزشی کفش‌های نامناسبی می‌پوشند.
سالیان متمادی کفش‌های دویدن و ورزش به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می‌گرفت. در حالی که این کفش‌ها شباهت‌های زیادی با هم دارند، اما در طراحی و ساختار با هم بسیار متفاوت هستند. کفش‌های مخصوص دویدن، جهت حرکت خطی در طول پا ساخته می‌شوند. کفی این کفش‌ها اغلب در ناحیه پاشنه ضخیم‌تر است تا ضربات ناشی از دویدن و پریدن را به خود جذب کند.
از طرف دیگر، کفش‌های ورزشی برای حرکات در چندین جهت طراحی می‌شوند، از این رو، کفی‌های آنها بطور کلی، صاف‌تر است و در طول بلند کردن وزنه و حرکت به طرفین، تعادل و کشش بهتری را ایجاد می‌کند.
عوارض پوشیدن کفش‌های نامناسب
هنگامی که به عوارض پوشیدن کفش‌های نامناسب فکر می‌کنید، ممکن است درد و ناراحتی ناشی از کفش‌های پاشنه بلند زنانه یا حتی یک جفت کفش پیاده‌روی را به عنوان تاثیرات منفی آنها در نظر بگیرید. درحالی که این دو پیامد ناشی از پوشیدن کفش‌های نامناسب هستند، عواقب منفی کوتاه مدت و بلند مدت بیشتری وجود دارد که ممکن است از پوشیدن کفش‌های نامناسب تجربه کنید. در ادامه اطلاعاتی اصولی را درخصوص تعدادی از پیامدهای ناشی از پوشیدن کفش‌های نامناسب بر سلامت پا بیان می‌کنیم.
عوارض کوتاه مدت
مشکلات ناخن: کفش نامناسب می‌تواند باعث ایجاد مشکلات ناخن و قارچ شود. اگر کفش‌ها به انگشتان پا فشار وارد کنند، در واقع باعث فشار پوست روی ناخن می‌شود، که باعث رشد ناخن پا به درون پوست می‌شود. با پوشیدن کفش‌های تنگ، علاوه بر فرو رفتن ناخن پا در پوست، عفونت قارچی در ناخن ایجاد می‌شود. عفونت قارچی ناخن پا می‌تواند ناخوشایند باشد، زیرا باعث شکنندگی و تغییر رنگ ناخن می‌شود. عفونت‌های قارچی ناخن به دلیل ضربه یا ضربات مکرر به انگشتان ایجاد می‌شوند، که در واقع باعث بلند شدن ناخن از سطح خود شده و موجودات ریز به سطح زیر ناخن نفوذ کرده و در آنجا رشد می‌کنند، که منجر به عفونت قارچی می‌شود.
پای ورزشکار: پای ورزشکار یک مشکل متداول ناشی از درماتوفیت، گونه‌ای قارچ است که روی پوست زندگی می‌کند. این بیماری به دلیل استفاده از کفش‌های تنگ است که انگشتان را در مجاورت یکدیگر قرار می‌دهد. پیامدهای ناشی از مشکل پای ورزشکار شامل التهاب، پوسته پوسته شدن و خارش شدید است. خوشبختانه، استفاده از کفش‌های مناسب و کرم‌های ضد قارچ می‌تواند، مشکل پای ورزشکار را از بین ببرد
میخچه: میخچه، پوست سخت و مرده است که می‌تواند روی برجستگی‌های استخوانی مانند اطراف پا یا انگشتان ایجاد شود. میخچه اغلب به دلیل وارد شدن فشار مداوم در ناحیه خاصی از پا ایجاد می‌شود. به عنوان مثال، هنگامی که کفش‌ها گشاد باشند، پا در کفش حرکت می‌کند، پا درون آن می‌لغزد و به اطراف کشیده می‌شود، که به آن فشار وارد شده و باعث ایجاد میخچه می‌شود. میخچه می‌تواند بسیار دردناک باشد، زیرا آنها دارای رگ‌های خونی و یا رشته‌های عصبی هستند. میخچه‌ها ممکن است به بافت‌های نرم عمیق‌تر متصل شوند که اینکار تخلیه کامل آنها را سخت می‌کند.
درد / ناراحتی: علاوه بر مشکلاتی که در بالا ذکر شد، ممکن است به دلیل استفاده از کفش‌های نامناسب درد و یا ناراحتی را نیز تجربه کنید.
عوارض بلند مدت
مشکلات کمردرد و حالت بدن: عواقب بلند مدت زیادی وجود دارد که می‌تواند ناشی از پوشیدن کفش‌های نامناسب باشد، که شامل کمردرد و مشکلات وضعیت بدن است. احتمالاً نمی‌دانید چگونه این اتفاق رخ می‌دهد. کفش‌ها در واقع نقش مهمی در تنظیم راستای بدن و حالت آن ایفا می‌کنند. هنگامی که از کفش‌های نامناسب در طولانی مدت استفاده می‌کنید، فعالیت عضلات ستون فقرات کمری، شدید می‌شود. این مسئله باعث خشکی و تغییر در حالت بدن می‌شود. علاوه بر این، فشار دیسک بین مهره‌ای کمر بیشتر شده که منجر به کمردرد می‌شود. خوشبختانه، اگر به دلیل استفاده از کفش‌های نامناسب، این علائم را مشاهده کردید، روش‌هایی برای تسکین کمردرد وجود دارد.
درد مفصل: کفش‌های نامناسب، علاوه بر کمردرد می‌توانند باعث ایجاد درد در مفصل زانو نیز شوند. هنگامی که کفش‌ها زیرساخت حمایتی مناسب را ندارد، زانوها مجبور می‌شوند که بیشتر خم شوند تا به کاهش ضرباتی که در هر گام به پا وارد می‌شود، کمک کنند. در پی آن، عضلات جلوی زانو باید برای کمک به جلو بردن هر گام، بیشتر کار کنند. در بلند مدت، اینکار منجر به زانو درد و آرتروز می‌شود.
صاف شدن قوس کف پا: پوشیدن کفش‌هایی که حمایت لازم را از پا فراهم نمی‌کنند، در بلند مدت پا دچار مشکلاتی می‌شود که یکی از آنها صاف شدن قوس کف پا است. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که عضلات پشت پا و تاندون آشیل هنگام راه رفتن سفت می‌شود، که می‌تواند باعث کشیدگی رباط‌ها، تاندون عضلات و پلانتر فاسیا شود که از قوس کف پا حمایت می‌کنند. با گذشت زمان، این کشیدگی مداوم می‌تواند باعث پایین آمدن قوس کف پا و دردهای مرتبط با قوس و پاشنه پا شود.
چگونه کفش مناسب انتخاب کنیم؟
سعی کنید که کفش‌های ورزشی را از فروشگاههای اختصاصی بخرید. کارکنان این فروشگاه‌ها می‌توانند نوع کفش مورد نیاز برای فعالیت یا ورزش را به شما پیشنهاد دهند. آنها می‌توانند کفش مناسب را مشخص کرده و نتیجه خرید، کفشی است که کاملاً اندازه شما است.
- پس از ورزش یا در انتهای روز، برای خرید کفش مراجعه کنید. اینکار کمک می‌کند که پای شما در کفش کاملاً راحت باشد، زیرا پا در آن زمان در بزرگترین حالت خود قرار دارد.
- هنگام انتخاب کفش، آن را با جورابی بپوشید که هنگام انجام آن فعالیت می‌پوشید.
- همیشه هنگام خرید کفش، از راهنمای اندازه‌گیری فروشگاه برای پا استفاده کنید، زیرا ممکن است که اندازه پا با بالا رفتن سن، بزرگتر یا عریض‌تر شده باشد. همچنین ممکن است که یکی از پاها کمی بزرگتر از پای دیگر باشد.
- دقت کنید که تمامی انگشتان پا درون کفش آزادانه حرکت کنند. به یاد داشته باشید که هنگام راه رفتن یا دویدن، پا به مقداری فضا نیاز دارد که درون کفش حرکت کند.
- هنگامی که برای اولین بار کفش را می‌پوشید باید احساس راحتی داشته باشید. به جمله « پا به آن عادت می‌کند» اعتماد نکنید.
- هنگام خرید کفش، چند قدم با آن راه بروید یا بدوید، تا از راحت بودن آن مطمئن شوید.
- پاشنه پا باید کاملاً در کفش محکم شده باشد. پاشنه نباید هنگام راه رفتن در کفش بلغزد.
- پهنای پا را نیز مانند طول آن در نظر بگیرید. اگر قسمت زیر پنجه پا حالت فشردگی داشته باشد، بهتر است که کفشی با عرض بیشتر را امتحان کنید. کفش‌هایی که نیم سایز بزرگتر هستند – اما پهن‌تر نیستند- مناسب نمی‌باشند.
- درون کفش را بررسی کنید که برچسب، دوخت یا جسم دیگری در آن نباشد که باعث ایجاد ناراحتی در پا شود.
- تخت کفش را نیز بررسی کنید. آیا به اندازه کافی محکم هستند که از پا در مقابل اجسام خطرناک محافظت کنند؟ آیا بطور مناسبی به بدنه چسبیده‌اند؟ سعی کنید که کفش را روی فرش و روی سطوح سخت بپوشید و امتحان کنید.
اگر ورزش می‌کنید، بهتر است از کفش‌هایی استفاده کنید که برای آن ورزش طراحی شده‌اند. کفش‌های مخصوص تنیس، گلف، فوتبال، نتبال، دویدن، دوچرخه‌سواری و ورزش‌های دیگر طراحی شده است. هر کدام از این کفش‌ها طرح، جنس و وزن مخصوص بخود را دارد که به بهترین شکل ممکن از پا در مقابل هر کدام از فعالیتهای خاص محافظت می‌کند.
نکته مهمی که هنگام خرید کفش بهتر است رعایت کنید، این است که حالت و شکل پا را رسم کنید و با خود داشته باشید. اگر کفش باریک‌تر یا کوتاه‌تر از اندازه پای شما بود، بهتر است آن را امتحان نکنید.
سعی کنید از کفش های استاندارد و طبی استفاده کنید
کفش طبی بر خلف تصور عموم، کفش هایی هستند که همه می توانند استفاده از آن استفاده کنند و تمام فعالیتهای خود را چه پیاده روی، چه فعالیت در محل کار، انجام دهند. بر خلاف تصور عموم کفش های طبی فقط برای افرادی که دردهایی در پا و کمر خود احساس می کنند تجویز نمی شود. بلکه به تمام افرادی که به سلامت پا اهمیت می دهند تا در آینده دچار بیماری در پا، یا مشکل حرکتی نشوند توصیه می شود.
افرادی که بدنبال کفش طبی مناسب هستند باید توجه داشته باشند که کفش استاندارد طبی فقط کفش های موجود در داروخانه ها و فروشگاه های تجهیزات پزشکی یا مراکز ارائه این رده کفش ها نیستند. و هر کفشی که فروشنده آن ادعای ارتوپدی و طبی بودن کفش را دارد، صرفا طبی نیست. و خریداران باید به مشخصات آن توجه نمایند.
در تمام کفش های ارتوپدی، خصوصیات مشترکی وجود دارد که تمام کفش های طبی باید دارای آنها باشند. که در اینجا قصد داریم به تعدادی از موارد مهم آن بپردازیم. تا راهنمای کامل و جامع شما در خرید کفش طبی باشد.
ویژگیهای مشترک انواع کفش های طبی و استاندارد
–زیره کفش طبی باید مستحکم و از جنس مرغوب باشد تا توانایی جذب نیروی وارده به کف پا را داشته باشد. این نیرو در زمان پیاده روی، نزدیک به دو برابر وزن انسان است و در حالت دویدن به ده برابر وزن بدن نیز می رسد.به همین دلیل کفی کفش نقش بسیار مهمی در انتقال و پخش نیروی وارده از زمین به کف پا و از کف پا به دیگر اندام های بدن دارد.
–کفش باید پاشنه مناسبی داشته باشد. کفش های بدون پاشنه و کفش های با پاشنه بلند هر دو برای پا مضر هستند و اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود ۱.۵ تا ۴ سانتیمتر باشد.
–کفش باید دارای کف داخلی با شکل مناسب باشد. کف کفش از داخل باید قوس هایی باشد که هماهنگ و متناسب با قوس های کف پا باشد. وزن بدن باید در داخل چنین کفشی به طور متناسب بر روی تمام سطوح کف توزیع شود و پا در چنین کفی احساس راحتی کند. مهم ترین قوس کف پا، قوس طولی آن است. کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجسته تر باشد.
–کفش دارای کف قوسی شکل باشد: کف بیرونی کفش باید به میزانی گوژ باشد تا وسط کفش ،پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. پیاده روی در چنین کفشی بسیار راحت است و در حین پیاده روی، هنگام اصابت پاشنه به زمین و هنگام بلند شدن پنجه از زمین، فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمی شود .
–کفش متناسب باید دارای سطح داخلی یکنواخت باشد .هنگامی که به سطح داخلی کفش دست می کشیم باید متوجه سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش شویم. استفاده از این چنین کفش هایی در هنگام پیاده روی، فشار کمتری را به پوست پا وارد می کند .
– کفی کفش ارتوپدی باید کم وزن و سبک باشد. کفی کفش طبی می بایست از مواد اولیه مرغوب و درجه یک تولید شود تا علاوه بر سبکی، ضخامت کفی نیز حفظ شود. ضخامت زیره کفش طبی سبب ایجاد خصوصیت ضربه گیری در کفش می شود.
-پوشیدن کفش هایی که پاشنه انها از جنس چوب، و یا ام دی اف (MDF) است به هیچ عنوان توصیه نمی شود. حتی اگر فروشنده ادعای طبی بودن آن را داشته باشد. استفاده از این جنس پاشنه ها می تواند به سرعت به پا آسیب رساند و باعث ایجاد درد در ناحیه های مختلف پا، کمر و حتی گردن شود.
سایز و اندازه کفش طبی :
–کفش طبی مناسب، باید کاملا اندازه پا باشد. اگر کفش تنگ باشد و پا را فشار دهد، مانع خون رسانی صحیح به اندامها و موجب اختلال در پا می شود. همچنین کفش تنگ سبب احساس فشار در پا و در مواردی زخم پا می شود.
–قسمت جلویی کفش ارگونومی، باید فضای کافی برای انگشتان پا داشته باشد. انگشتان پا باید در شرایطی قرار بگیرند که نه آنقدر تنگ باشد كه روی هم بیفتند و نه آنقدر مکان قرار گرفتنشان در پنجه کفش گشاد و باز باشد که محافظت از آنها در برابر ضربه‌های وارده انجام نشود.
–فاصله استاندارد بین انگشت شست پا و نوک کفش باید حدود یک سانتی متر باشد تا در حین راه رفتن و دویدن، فشار زیادی به انگشت ها وارد نشود.
-گشادی کفش و بازی کردن پا درون آن سبب ساییدگی پا و ایجاد اختلال در انتقال نیرو می‌شود. پس اگر فروشنده کفش بزرگتر یا کوچک‌تری را به شما تحمیل کند و قول اصلاح سایز را با قالب زدن یا کفی گذاشتن به شما بدهد به هیچ عنوان قبول نکیند.
رویه منعطف و چرمی کفش طبی :
–رویه کفش طبی باید منعطف باشد و از جنس چرم تولید شود تا بتواند سرما و گرما را به خوبی به پا منتقل کند. البته در حال حاضر، جنس‌های ترکیبی مختلف و با قیمت های مناسب‌تری برای رویه کفش‌های طبی طراحی شده‌اند که دارای چنین خاصیت‌هایی هستند.
–پنجه کفش طبی باید عریض و با ارتفاع باشد. وقتی عرض و ارتفاع پنجه کفش کم باشد، پا دچار بیماری هایی نظیر انگشت چکشی و میخچه می شود.پیشنهاد می شود برای اینکه پنجه کفش های انتخابی عریض باشد به جای استفاده از کفش های نوک تیز از کفش هایی با نوک گرد استفاده شود.
–یکی دیگر از ویژگی های کفش طبی، داشتن کفی قابل تعویض است. سعی کنید کفشی بخرید که کفی آن قابلیت عوض شدن داشته باشد. با این کار می توان با عوض کردن کفی، اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد. تا هنگامی که پا ورم کرد بتوانیم فضا را برای آن باز کنیم و یا کفی ساده موجود را با کفی های درمانی تعویض کرد. عرق پا، کفش را نمناک می کند، کفش مرطوب می تواند موجب ایجاد بیماری های قارچی در پا شود.به همین علت کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش می تواند موثر باشد که خود باعث سلامت بیشتر پا می گردد.
-پشتی سفت و محکم یکی دیگر از ویژگی های کفش طبی استاندارد است. پشتی کفش به قسمتی گفته می شود که در پشت پاشنه پا قرار می گیرد. این بخش از کفش می بایست سفت و محکم باشد. برای امتحان پشتی کفش، با شست خود بر روی آن فشار وارد کنید اگر فرو نرفت، پشتی محکمی دارد.
