مجله اخبار صنعت چرم و کفش ؛ کنگرانی‌ها از رکود صدها کارخانۀ تولید کفش و بیکار شدن هزارها تن در دو سال گذشته در افغانستان.
محمد طارق، مالک یکی از کارخانه‌های تولید کفش در شهر کابل می گوید: “در گذشته تعداد کارگران من در کارخانه ۲۴ نفر بودند، اما از وقتی که طالبان آمده است این تعداد به ۸ نفر کاهش یافته است. ما در هفته در حدود ۱۶ جفت کفش را تولید می‌کردیم، اما حالا به سه تا چهار جفت رسیده است، من به دلیل این که سفارش تولید کفش نداشتم یک هفته قبل از عید قربان کارگاه را تعطیل کردم.”
فیروزخان، مالک یکی دیگر از کارگاهای تولید بوت و صندل(چپلی) نیز حکایت مشابهی دارد و می‌گوید، بیشتر کارگران خود را به دلیل نبود کار جواب کرده است:
این تولیدکننده کفش می گوید: “من سه کارخانه تولید بوت وطنی داشتم که حالا تنها یک کارگاه برایم باقی مانده است و این کارگاه را هم ۲۰ روز پیش از عید قربان تعطیل کردم و حال نگرانم که همین یک کارگاه را از دست بدهم، من بیشتر از ۹۰ نفر استادکار و کارگر را تا حال جواب کرده ام.”
مسئولان اتحادیۀ بوت‌دوزان(کفاشان) شهر کابل تغییر نظام و افزایش واردات کفش‌های مختلف خارجی از کشورهای چین، ایران و پاکستان را از علت‌های اصلی مسدود شدن کارگاه های تولید کفش در افغانستان می دانند.
محمد آصف جامی، رئیس اتحادیه بوت‌دوزان (کفاشان) گفت، در نظام گذشته ۶۳۵ کارگاه تولید کفش در افغانستان فعال بود: اما “در دو سال اخیر بیش از ۳۵۰ کارخانه با رکود مواجه شده است . جامی افزود قبل از حکومت طالبان بیشتر مشتریان کفش‌های داخلی، بانوان محصل و دانش‌آموزان و کارمندان ادارات بودند که پس از خانه نشین شدن بانوان، فروش کفش‌های داخلی هم کاهش یافته است.
پیش تر سخنگوی وزارت صنعت و تجارت حکومت طالبان گفته بود که حکومت‌شان از صنعت کفش(بوت‌دوزی) و دیگر صنعت‌ها در افغانستان حمایت می‌کند، اما مشخص نکرد که چگونه حمایتی را برای کارخانه‌های تولید کفش فراهم می‌کند.
تولیدکنندگان کفش در افغانستان در تولید انواع بوت، صندل زنانه، مردانه و بچگانه فعال هستند و اکثر فروش آنها به بازار داخل افغانستان عرضه می شود.
منبع: روند بازار
