سلام بر عزیزانی که ما را دنبال می‌کنند
آبانی دیگر از راه رسید و ما هنوز هم در انتظار باران هستیم تا در پایتخت و شهرهایی که با کمبود آب مواجه هستند ببارد اما گویی خدا نیز از ما روی برگردانده و نعمت‌هایش را از ما دریغ می‌کند. البته این موضوع را جدی نمی‌گویم ولی به طور کلی اهالی جامعه، صنعت و کسبه حالشان خوب نیست. همه در یک حالت بلاتکلیفی به سر می‌بریم، کسب و کار مجازی تعطیل شده و از رونق افتاده است و مردم نیز یا دل و دماغ خریدیا توان مالی برای خرید ندارند، بیشتر کارخانه‌های تولیدی با 20 یا 30 درصد ظرفیت تولید می‌کنند و کسبه هم آنچنان فروشی ندارند و منتظرند تا فرداهای بهتری از راه برسد.
اما چرا حالمان بد است؟ به قول یکی از اساتید از آنجایی که ما انسانیم و سرشتمان از خاک است، زمانی که خصلت‌های انسانی از ما دور شود حالمان بد می‌شود. مثلا دروغ گفتن یک خصوصیت غیراخلاقی است که متاسفانه در جامعه ما زیاد شده مانند دورویی و حسد و از همه مهم‌تر عدم شکرگزاری. تمام این عوامل ما را از خوی انسانی و سرشت خود دور می‌کند و این دوری سبب می‌شود تا حالمان روز به روز بد و بدتر شود. حال باید این سوال مدیریتی را از خود بپرسیم که چه باید کرد؟
به نظر من باید امروز کمی به خودمان بیاییم. از دوران کرونا که به انزوا و تنهایی پناه برده بودیم بیرون بیاییم و کمی با دیگران و در جمع باشیم. کمی به انسانیت خود که همان عشق و آگاهی است روی بیاوریم و دست یکدیگر را بگیریم و از یکدیگر انرژی بگیریم و به هم انرژی بدهیم.
هوای یکدیگر را در این شرایط خاص داشته باشیم. کسانی که موقعیت مالی بهتری دارند یا امکانات بهتری دارند دیگران را از یاد نبرند حتی اگر چیزی هم نداریم هرگز از یاد نبریم که ارزان‌ترین هدیه محبت است و محبت کردن به دیگران روحیه و امید می‌‌دهد.
به امید روزهای بهتر
افشين شادی‌مهر
مدیر مسئول
