پلی‌ یورتان بزرگترین دستاورد اوتو بایر

 اوتو بایر (Otto Bayer)، شیمیدان آلمانی که سهم قابل توجهی در فناوری شیمیایی در آلمان داشت، او موفق به کشف پلی یورتان شد.

پلی‌یورتان در ابتدای جنگ جهانی دوم و به عنوان جایگزینی برای لاستیک تولید شد. پلی‌یورتان که از واکنش میان پلی ال و دی ایزوسیانات به دست می‌آید، به اشکال مختلفی از جمله فوم‌های سخت و نرم، ترموپلاستیک‌ها و الاستومرها، رنگ و رزین و پوشش و کفپوش، در دنیا تولید و استفاده می‌شود.

از مهم‌ترین صنایعی که پلی‌یورتان در آنها کاربرد دارد، می‌توان به ساختمان، لوازم خانگی، دکوراسیون و مبلمان، تجهیزات پزشکی، کفش، خودرو، هوانوردی، نفت و گاز و پتروشیمی و … اشاره کرد. دکتر اوتو بایر، شیمیدان آلمانی، کاشف این ماده است که نگاهی کوتاه به زندگی او داریم.

 اوتو بایر (Otto Bayer)، شیمیدان آلمانی که سهم قابل توجهی در فناوری شیمیایی در آلمان داشت، در 4 نوامبر 1902 در فرانکفورت متولد شد. در آنجا تحصیلات خود را در زمینه شیمی آغاز کرد و در سال 1924 با درجه دکترا به پایان رساند. استاد او شیمیدان معروف جولیوس فون براون بود.

بایر اولین کار خود را در یک مرکز صنعتی آغاز کرد و پس از آنکه دستاوردهای تحقیقاتی خود را در زمینه رنگ‌های vat و گوگرد و مقاومت در برابر نور مواد رنگزا به ثبت رساند، در سال 1931 به طور غیرمنتظره به مدیریت این بخش منصوب شد. تنها دو سال بعد با یک حرکت شغلی شگفت‌انگیز دیگر که اهمیت زیادی داشت دنبال شد: او به لورکوزن منتقل شد و در آنجا رئیس آزمایشگاه علمی مرکزی شد. اگرچه اوتو بایر در آن زمان تنها 32 سال داشت و جوان ترین عضو تیم بود، اما به زودی موفق شد برای خود نامی دست و پا کند.

او در لورکوزن تحقیقات جدیدی در زمینه‌های شیمی لاستیک، تحقیقات دارویی و حفاظت از محصولات را آغاز کرد. در نهایت بزرگترین دستاورد اوتو بایر اختراع شیمی پلی‌یورتان بود. اصل چندافزودن با استفاده از دی‌ایزوسیانات‌ها بر اساس تحقیقات او است، که در ابتدا، نزدیک‌ترین همکارانش بسیار بدبین بودند. اگرچه تولید ساختارهای ماکرومولکولی قبلا یک خط تحقیقاتی بود که نویدبخش آینده بود، اما ایده اولیه اوتو بایر برای مخلوط کردن حجم‌های کوچکی از مواد شیمیایی با هم برای به دست آوردن مواد فوم خشک غیرواقعی تلقی می‌شد. اما پس از مشکلات فنی متعدد، بایر در نهایت موفق به سنتز فوم پلی‌یورتان شد.

پروفسور اوتو بایر در حال سنتز الیاف پلیمری برای رقابت با نایلون بود که اولین پلی‌یورتان الیاف ساز را در سال 1937 تولید کرد. برای بیش از 20 سال، آلمان در خط مقدم فناوری الیاف مصنوعی قرار داشت. آلمان تا سال 1935، زمانی که کاروترز در ایالات متحده نایلون ها را کشف کرد، در زمینه الیاف برتر باقی ماند. هیچ چیز به اندازه پلی آمیدها همه کاره و کاربردی نبود و بایر را بر آن داشت تا پلیمرهای مشابهی را که توسط پتنت‌های غیرقابل نفوذ DuPont پوشش داده نشده اند، بررسی کند. در پایان ژانویه 1938، بایر و همکارانش موفق شدند یک دی ایزوسیانات آلیفاتیک 1.8 اکتان را با 1.4 بوتاندیول واکنش دهند تا مذابی با ویسکوزیته پایین تشکیل دهند که قادر به کشیدن الیاف از آن بودند. این تلاش‌های اولیه منجر به چیزی شد که امروزه به عنوان پلی‌یورتان شناخته می‌شود. اوتو بایر تا سال‌های متمادی بر توسعه این خانواده همه کاره پلاستیک تاثیر گذاشت تا اینکه در سن نزدیک به 80 سالگی درگذشت. به لطف دستاوردهای شیمیایی و کارآفرینی مخترع پلی‌یورتان‌ها، گروه بایر همچنان سهم بزرگی از بازار جهانی این مواد را در اختیار دارد.

اوتو بایر در وصیتنامه خود حکم به تاسیس بنیاد اتو بایر داد که از سال 1984 به طور مرتب جایزه اتو بایر را اعطا می‌کند.

امروزه این کشف بزرگ پروفوسور در همه صنعت کاربرد دارد و باعث بیشرفت صنعت و زندگی انسان ها شده است.

منبع: اخبار صنعت چرم و کفش – پارسا شادی مهر