اگر حرارت قالب‌ها خیلی زیاد باشد، نتایج زیر را می‌توان مشاهد کرد:
سطح خارجی زیره ضعیف می‌شود.
پوسته خارجی ضعیف زیره، مقاومت در برابر سایش را کم می‌کند.
فوم مواد، بیش از حد و بیرون‌زدگی زیاد ایجاد می‌شود.
روندگی و جریان حرکت مواد خیلی سریع شده، در نتیجه قبل از پر شدن قالب مراحل فوم شدن مواد تمام می‌شود. (در اصطلاح مواد خودش را می‌گیرد) و حباب‌ها در جاهای مختلف زیره گیر می‌افتد.
آثار سوختگی در قسمت‌های مختلف زیره دیده می‌شود. (زیره پوسته می‌شود)
اگر دمای قالب خیلی پایین باشد، نتایج زیر را می‌توان مشاهده کرد:
پوسته خارجی زیره ضعیف است و دلیل آن، تبخیر کمتر واکس آزادکننده (سیلیکون) زیره است که به قالب زده‌ایم. در این حالت می‌توان واکس (سیلیکون) را در سطح زیره تولید شده دید.
پخت زیره کامل نمی‌شود و باعث ایجاد ترک ترک پس از قالب‌گیری زیره می‌شود.
فوم مواد کمتر شده و مواد با وزن داده شده همیشگی، قالب را پر نمی‌کند.
انواع قالب‌های مواد – ویژگی‌های انتقال حرارت مواد
قالب‌های فلزی بهتر از قالب‌های اپوکسی کار می‌کنند. در مورد قالب‌های اپوکسی، گرم کردن و خنک کردن قالب‌ها به سختی انجام می‌شود که منتج به سطح پایین‌تر کیفیت زیره می‌شود. قالب‌های اپوکسی متمایل به گرم شدن بیش از حد می‌شوند و دمای ثابتی را حفظ نمی‌کنند. استفاده از آنها فقط برای تولید نمونه‌های اولیه و سری‌های کوچک توصیه می‌شود و درحالتی که سرمایه‌گذاری قالب‌های فلزی از نظر اقتصادی توجیه پذیر نیست.
عامل رهاسازی
در بازار دو نوع عامل آزادکننده موجود است:
الف) رهاساز (واکس) مبتنی بر حلال مانند: متیلن کلراید، استون، هگزان،…
مزایا:
فیلم بهتر و یکنواخت روی قالب‌ها ایجاد می‌شود.
پس از قالب گیری/ تکمیل تولید زیره، سطح بهتری در زیره‌ها دیده می‌شود.
با توجه به این که حلال استفاده می‌شود، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است.
معایب:
استفاده از حلال‌های غیر دوستدار سلامتی برای محیط زیست وانسان
حلال‌ها بسیار قابل اشتعال هستند.
ب) عوامل آزادکننده بدون حلال:
مزایا:
سازگار با محیط زیست
از نظر اشتعال مشکلی ندارد
به جای حلال‌های نفتی که برای محیط زیست انسان مضر هستند، از آب به عنوان رقیق کننده استفاده می‌شود.
معایب:
هزینه‌های بالا
