آیا نمایشگاه امپکس از مسیر خود منحرف شده است؟

سال‌ها پیش دوست عزیزی داشتم که مدیر نمایشگاه آی‌مد و آیسف بود و می‌گفت: نمایشگاه مثل درخت پرتقال تامسون می‌ماند. چند سال باید کود دهی و رسیدگی کنی تا بلکه سال سوم به ثمر بنشیند و میوه دهد. نمایشگاه هم همینطور است سال‌ها باید هزینه کنی تا بعد از چند سال به سود دهی برسد.

نمایشگاه امپکس بعد از 8 سال قطعا به سود دهی رسیده است ولی نیت ما از روز اول برای نمایشگاه امپکس سود معنوی بود نه سود مادی. یعنی ما با برگزاری نمایشگاه بتوانیم دانش و تکنولوژی روز را به تولیدکنندگان کیف و کفش ارائه دهیم و علاوه بر آن برای این صنعت نیز بازار فروش به وجود آوریم. من فکر می‌کنم نمایشگاه امپکس کمی از مسیر خود منحرف شده است چون موضوع نمایشگاه امسال این نبود که چه کسی چه محصولی ارائه می‌دهد بلکه موضوع متراژ غرفه‌ها بود. پر کردن نمایشگاه مهمتر از کیفیت نمایشگاه بود.

سال‌های اول که نمایشگاه در هتل المپیک برگزار می‌شد، ما به همین اندازه کمبود جا داشتیم و برای شرکت‌کنندگان تعیین می‌کردیم که چند متر  غرفه داشته باشند تا کسانی که تمایل به حضور دارند بتوانند شرکت کنند. در نمایشگاه امپکس امسال سالن‌ها با غرفه‌هایی به متراژ بالا پر شده بود به طوری که در سالن خلیج فارس که یکی از سالن‌های خوب نمایشگاه بین‌المللی است تعداد محدودی شرکت غرفه‌دار بودند. ماشین‌سازان در بیرون از سالن‌ها مستقر شده‌ بودند که البته باران هم حسابی از خجالتشان درآمد و مطبوعات هم در سالنی مجلل، سرد و بی‌روح که به لطف درختان کسی درب ورودی آن را پیدا نمی‌کرد. در یک سالن هم تولیدکنندگانی از دور و نزدیک که کسی نمی‌دانست آیا آنها ثبت شده هستند یا خیر.

آیا لازم بود غرفه‌هایی به این بزرگی در نظر گرفته شود که خیلی‌ها بیرون بمانند و عده‌ای هم حتی نتوانند شرکت کنند؟ آیا این همان هدف اولیه امپکس است و یا امپکس از مسیر خود منحرف شده است؟

من می‌توانم ادعای آن را داشته باشم که تنها ایرانی در صنعت چرم و کفش هستم که بیشترین نمایشگاه‌های صنعت را رفته‌ام و بیشترین غرفه‌ را در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی داشته‌ام پس می‌توانم در مورد نمایشگاه تحلیل کنم. به همین منظور به تمامی دست‌اندرکاران امپکس خسته نباشید می‌گویم و انتقاد خود را می‌کنم که این نمایشگاه، نمایشگاهی هشت ساله نبود. نمایشگاه از اهداف خودش دور شده بود و چیزی به تولیدکننده ارائه نمی‌داد. تولیدکنندگان آمده بودند تا منفعتی ببرند که شاید هم تعدادی از آنها منافعی برده باشند ولی بازدیدکنندگانی که برای خرید محصول آمده بودند به غیر از چند برند چیزی ندیدند. مطبوعات تخصصی این صنعت هم که از چند روز قبل مورد بی‌مهری قرار گرفته بودند و حتی در نشست خبری ستاد برگزاری امپکس هم دعوت نشده بودند.

در حاشیه نمایشگاه نیز دوره‌های آموزشی در سالنی که مطبوعات قرار داشتند برگزار می‌شد. کلاس‌ها با حضور تعداد کمی از جوانان دانشجو برگزار می‌شد و اساتید نیز چند نفر از اهالی صنعت بودند. چهره‌هایی آشنا که یکدیگر را می‌شناختند و گویی فقط دور هم جمع شده بودند تا جنبه تبلیغاتی برگزاری کلاس در دوران نمایشگاه آماده شود. شاید هم غیر از این چهره‌های آشنا ما اساتید دیگری در صنعت نداریم تابتوانند دوره‌ها و کلاس‌هایی با سبک و سیاق جدید برگزار کنند. اما در طبقه دوم سالن خلیج فارس افرادی از ایتالیا آمده بودند که اسم استاد روی خودشان نگذاشته بودند و کیف به دست هم نبودند ولی به روش عملی، کار با دستگاه‌ها را به حاضران آموزش می‌دادند و جالب‌تر این بود که حتی ارتباط کوچکی هم بین این دو طبقه برقرار نشد.

هیچ تبلیغی برای حضور دانشجویان در کنفرانس علمی صورت نگرفت گویی فقط می‌خواستیم بگوییم که در امپکس هم کنفرانس علمی داریم. اختتامیه این کنفرانس با صندلی‌های خالی در سالن کوچکی و بدون آگاهی غرفه‌داران برگزار شد چرا که از اول می‌دانستند این موضوع تنها یک نمایش است و به استادان بخش کیف و کفش همانند مطبوعات صنعت اعتمادی نکردند و در نهایت هم با تقدیر از پیشکسوتان به پایان رسید. به همین دلیل است کسانی که از دانشگاه می‌آوریم و به آنها تریبون می‌دهیم، هر چه می‌خواهند در مورد صنعت می‌گویند. ای کاش می‌توانستم و یا می‌خواستم به دکتر شفیعی بگویم که صنعت ما این نیست که به شما نشان داده شده است ولی افرادی به عناوین دکتر وارد صنعت ما می‌شوند و به دلیل عدم آگاهی ما، هم آبروی صنعت و هم آبروی خودشان را می‌برند. ای کاش کسانی که به عنوان دکتر در صنعت فعالیت می‌کنند حداقل در مورد مدارکشان شفاف سازی کنند. در کل عمر می‌گذرد و ما فکر می‌کنیم عمر نوح داریم و دوباره باید منتظر سالی دیگر برای امپکس دیگر باشیم.

 این راه نمایشگاه‌داری نیست.

افشین شادی مهر- مدیر مسئول مجله اخبار صنعت چرم و کفش