به تازگی کانون دانش، صنعت و بازار چرم طبیعی و محصولات چرمی با نظارت معاونت فناوری ریاست جمهوری در کشور تشکیل شده است. سه محور اساسی در این کانون ارتقای کیفیت محصولات چرمی در حجم بالا با قیمت‌های رقابت‌پذیر جهانی در جهت صادرات بیشتر است. دبیر کانون دانش، صنعت و بازار چرم طبیعی و محصولات چرمی عنوان می‌کند که هدف کانون توجه به کل زنجیره تولید در صنعت چرم برای خلق ارزش دو میلیارد دلاری است.
دکتر جهانگیر مجیدی-دبیر انجمن چرم ایران / دبیر کانون دانش، صنعت و بازار چرم طبیعی و محصولات چرمی
جهانگیر مجیدی؛ دبیر کانون دانش، صنعت و بازار چرم طبیعی و محصولات چرمی در گفت و گو با مجله اخبار صنعت چرم و کفش درباره ایجاد این کانون عنوان کرد: منطق توسعه اقتصادی این است که ما بتوانیم زنجیره ارزش را در هر صنعتی تکمیل کنیم. زنجیره ارزش در صنعت چرم هم دربرگیرنده تامین کنندگان مواد اولیه به طور اعم و هم کسانی است که چرم را به عنوان محصول در می‌آورند، صنایعی چون کفش، پوشاک چرمی و کیف و کمربند و…
وی در ادامه توضیح داد: در حقیقت هر بخش از زنجیره تولید مغفول باشد، این زنجیره ارزش به حداکثر بهره‌وری خود نخواهد رسید. در کشور ما صنعت کفش مرتبط با صنعت چرم نیست.
صنایع مواد شیمیایی ما یا احساس نیاز ندارند یا اگر دارند باز هم به شکل عمیقی با صنایع چرم و صنایع پشتیبان آن مرتبط نیستند. ما همین منطق را پیگیری کردیم و سال گذشته به عنوان دبیر انجمن چرم با معاونت فناوری ریاست جمهوری ارتباط برقرار کردیم. از آنها کمک خواستیم تا کانون تخصصی دانش، صنعت و بازار چرم طبیعی و محصولات چرم طبیعی را ایجاد کنیم که با روی باز ما را پذیرفتند. بیش از دو جلسه در خدمت دوستان در معاونت ریاست جمهوری بودیم که طرح را ارائه دادیم و از آن دفاع کردیم. طرح مورد موافقت معاونت قرار گرفت و مجمع آن نیز به دلیل شیوع بیماری کرونا به صورت مجازی برگزار شد. بعد از رای گیری در این مجمع اعضای هیات مدیره انتخاب شدند و امیدواریم هر چه سریعتر فعالیت رسمی خود را آغاز کنیم.
جهانگیر مجیدی عنوان کرد: اساسنامه نیز همان اساسنامه معاونت فناوری ریاست جمهوری است که مواردی را به آن اضافه کردیم و مصوبه آن را نیز از معاونت گرفتیم.
وی در پاسخ به این پرسش که در هیات مدیره چه کسانی حضور داشتند، عنوان کرد: هم از صنعت، هم دانشگاه و هم از بازار در هیات مدیره حضور داشتند. دو نفر از اساتید دانشگاه، یک نفر از معاونت فناوری و چهار نفر هم از صنعت هستند که هفت نفر عضو هیات مدیره داریم. اعضای صنایع دربرگیرنده کل صنایع و پشتیبان صنعت چرم را شامل می شوند.
مجیدی در پاسخ به این پرسش که برنامه آتی این کانون خللی با انجمن‌های مشابه ایجاد نمی‌کند، عنوان کرد: به هیچ عنوان چرا که این اقدام در راستای تکمیل برنامه‌های انجمن است. انجمن یک وظیفه تشکلی دارد و صنف را پشتیبانی می‌کند و اقدام ما نیز در راستای اهداف انجمن است.
وی افزود: هم اکنون بیش از ۳۰ نفر برای کانون ثبت نام کرده‌اند و درب کانون برای تمام علاقمندان و صنعتگران باز است.
مجیدی در پاسخ به این پرسش که برای عضو شدن کانون چه شرایطی لازم است، عنوان کرد: باید در صنعت چرم یا صنایع پشتیبان شامل کیف و کفش، کمربند و محصولات چرمی مشغول به کار باشند. از افراد اتحادیه هم عضو پذیرفته می‌شود. کانون یک نگاه فرابخشی دارد.
وی توضیح داد: متاسفانه در ایران درک درستی از معنای صنعت وجود ندارد، یک کارخانه به تنهایی صنعت نیست، بلکه مجموعه‌ای از کارخانه‌ها در راستای ارزش افزوده آن صنعت که یک تولید محوری دارند، صنعت را شکل می‌دهند.
مجیدی در پاسخ به این پرسش که پیشترها نیز یک کانونی در صنعت شکل گرفت و از بین رفت، آیا این همان کانون است که احیا شده، گفت: خود من سابقه‌ای در کانون قبلی نداشتم، اما بعید می‌دانم که آن کانون به صورت قانونی شکل گرفته باشد و این کانون اولین کانونی است که به صورت قانونی شکل گرفته و تشکیل شده است.
وی ادامه داد: این تشکل غیردولتی است و مانند کشورهایی چون ایتالیا، آلمان و ترکیه، دولت را به کمک می‌گیریم که پشتیبانی به معنای واقعی انجام بدهد. هدف این است که ارتباط مستحکم، منطقی و درستی با صنایع پشتیبان خود داشته باشیم. برای نمونه اگر بخواهیم برای شروع کار ۱۰۰ میلیون جفت کفش صادرات داشته باشیم، برای تهیه چرم نمی‌توانیم دست به دامن کشورهای دیگر شویم. این هدف‌گذاری باید به حلقه‌های پیشین برگردد و آنها را تجهیز و سازماندهی و برنامه‌ریزی کند. برخی دوستان بر برندسازی تاکید دارند، البته تاکید ما بر برند ایرانی است. مرحله بعد ورود و نفوذ ما به بازارهای خارجی است. ما باید خودمان را تجهیز کنیم تا بتوانیم در سطح جهانی مطرح شویم. با تولید ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار جفت کفش نمی‌توانیم با کشورهایی که چند میلیون تولید می‌کنند، رقابت داشته باشیم. وی بر سه محور صادراتی تاکید و عنوان کرد: برای ورود به بازار جهانی و بازارهای هدف باید بر قیمت، کیفیت و تولید با حجم بالا توجه داشته باشیم. این موضوع نیاز به برنامه‌ریزی دارد، این در حالی است که بروکراسی های موجود در ایران بسیار کشنده است.
مجیدی خاطرنشان کرد: ارزش کنونی صنعت چرم و صنایع پشتیبان آن بیش از دو میلیارد دلار است که به سادگی می‌توان به آن رسید اما نیاز به برنامه‌ریزی مجدد از تولید و صنعتگران دارد.
مجیدی در ادامه توضیح داد: این اولین کانونی است که نگاه آن به چرم طبیعی است و قصد دارد که به تمام حلقه‌های زنجیره ارزش در این صنعت توجه داشته باشد. وی افزود: انتخابات ما در هیات مدیره برگزار شده و در جلسه آینده وظایف آنها مشخص خواهد شد. اساسنامه تکمیل شده و دفتر در همان دفتر انجمن است.
مجیدی گفت: مشکل اصلی ما عدم هماهنگی و نداشتن برنامه است. با توجه به سرمایه‌گذاری که در چرم سنگین انجام داده‌ایم به راحتی می‌توانیم هدف‌گذاری برای ۳۰۰ میلیون جفت کفش داشته باشیم البته به این شرط که هماهنگ باشیم و دولت پشتیبانی کند. از سوی دیگر باید از صنعت کارگاهی به صنعت کارخانه‌ای گذار کنیم.
مجیدی افزود: برای ورود به بازار جهانی باید برنامه‌ریزی هدفمند با ماشین‌آلات مدرن‌تر داشته باشیم تا تولید را بیشتر کنیم. در ایران ۱۲ هزار کارگاه تولید کفش داریم، کافی است تعدادی که استعداد و توان صادرات به بازارهای خارجی را دارند، شناسایی و حمایت کنیم و در این صنعت انقلابی ایجاد کنیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا انجمن این اقدام‌ها را نتوانست انجام بدهد، عنوان کرد: تشکل‌های ما در ایران به درستی کار نمی کنند و به صورت صنف صنف شده است، اما در کانون می‌خواهیم فراتر از انجمن پیش برویم. جزیره‌ای عمل کردن دیگر جوابگو نیست. ما قصد داریم به صورت هدفمند در مدت دو تا سه سال به ارزش دو میلیارد دلار در این صنعت برسیم و ایران این توان را دارد و در این راستا باید برنامه‌ریزی کرد. برای نمونه از پوست گوسفندی که به صورت سالامبور صادر می‌شود شروع می‌کنیم. 15 میلیون جلد پوست گوسفندی، ظرفیت و پتانسیل تولید 4 میلیون ست لباس چرمی را به ارزش 800 میلیون تا یک میلیون دلار دارد. حال اگر پوست گوسفندی را به صورت سالامبور صادر کنیم ارزش افزوده‌ای به دست نمی‌آوریم. از طرفی دیگر یک کارگر حرفه‌ای در روز بیش از یک دست لباس چرمی نمی‌تواند تولید کند یعنی برای 4 میلیون ست به 4 میلیون نفر روز کارگر نیاز است که با احتساب 250 روز کاری در سال قابلیت اشتغالزایی برای 16 هزار نفر ایجاد می‌شود.
باید در این راستا از کارگاه به سمت کارخانه‌ای شدن پیش رفت و فناوری‌ها را به روز کرد و به دو میلیارد دلار در این صنعت دست یافت تا ثروت بیشتری به اقتصاد کشور تزریق شود.
